تک ستاره من

باعث و بانیِ فاصله شدن هم

مثل هزار و یک دیوانگی هاییست ...

که آدم های این دوره زمانه مرتکب می شوند!

تحمل همه ی فاصله ها مثل هم نیست...!

بعضی از فاصله ها بیشتر عاشقت میکنند...

بیشتر یادت می آورند که

شکستنِ همین فاصله های لعنتی بیشتر به دلت می نشیند...! 

حالا باز هم تو به من پیغام بفرست که 

"این خداحافظیٰ خداحافظیِ آخر است"!

...

" ستاره ـ ح"

تک ستاره من...

این پاییز نیزٰهمانندِ پاییز های گذشتهٰ پاییزِ من و توست... اصلا انگار پاییز که آماده ی آمدن میشودٰ قصه های من و تو را از قبل نوشته و با خودش می آورد! پاییز پُر است از بودن هایِ من ... و نبودن هایِ تو... پاییز پُر است از نوازش دستهای من به روی برگ های زرد و نارنجی ٰ به جایِ دست های تو... پاییز پُر است از دلتنگی های من... پُر است از نگفته های همیشگیِ من...! پاییز برایِ من پُر است از تو... با همه ی این ها... باز هم تویی که تعریفِ پاییزِ منی...! ... "ستاره ـ ح" تک ستاره من...

هر چقدر هم تورا طلب کنم... بی فایده است...! وقتی تو نبودن هایت را بیش‍ـــتر به رُخم میکشی ، بیش‍ـــــتر یاد میگیرم که صبو تک ستاره من...

من فقط برای تو ساکتم... نه اینکه فراموشت کرده باشم...، صبر کرده ام ببینم تو هم  دلتنگم می شوی؟! عکس ار "ستاره ـ ح" تک ستاره من...

گاهی وقت ها... نوشتن ، بهانه است... بهانه ای برای ابراز دلتنگی هایی که همه ی آدمها به بی حوصلگی تعبیرش می کنند... بهانه ای  تک ستاره من...

ترسم از آدمهاییه که مثل تاکسی باهات برخورد می‌کنن،

آدم‌هایی که بی‌هوا وارد زندگیت می‌شن،

با عجله حرف از دوست داشتن می‌زنن و واسه پیش رفتن شتاب دارن،

لعنتی‌ها انگار می‌خوان فرار کنن،

انگار می‌خوان فراموش کنن،

و وقتی هم که می‌بینن به اندازه‌ی کافی دور شدن،

بی مقدمه می‌گن،

ممنون، پیاده می‌شم....

"روزبه_معین"

تک ستاره من...

گاهی وقتا نه قدرت بیانِ حرفی رو داری و نه میتونی حال و هوات رو بفهمونی... یا اصلا توی یه جمله بگی که مشکلت چیه... پس بازم سکوت میکنی... سکوت میکنی تا همه همونجوری که دوس دارن، برداشت کنن... سکوت میکنی تا نخوای بیشتر از حد ظرفیتت بشنوی... سکوت میکنی و میذاری بقیه به حال و هوای خودشون ادامه بدن... بعد دلت یه عالمه قدم زدن توی یه خیابون بی انتها میخواد... بعد دلت یه گوشه ی دنج واسه نشستن و یه خیالِ راحت و بی دغدغه میخواد... تا بتونی خودتو و صورتو بسپاری به دست سوزِ پاییزی... و بعد دفتر همیشگیتو بیرون بیاری و از هرچیزی که باعث دلگرفتگیت شده، بنویسی... بنویسی و بنویسی و بنویسی....... "ستاره _ ح " تک ستاره من...

حالا که قرار هست 

یک غروب...

یک نگاه...

یک خاطره...

یک داستانِ تکراری...

یک حسِ مبهمِ همیشگی...

یک برگ....

یک پاییز...

بشود دنیایِ یک آدم ؛

پس اعتراف میکنم به اینکه...

کاش روزی تو هم شاعر شوی...!

"ستاره ـ ح"

تک ستاره من...